-
Τι είναι οι κήλες;
Κήλη ονομάζουμε την προβολή ενός εσωτερικού οργάνου προς τα έξω, και στην περίπτωση της κοιλιάς δια του τοιχώματός της. Είναι μια πολύ συχνή πάθηση που παρουσιάζεται και στα δύο φύλα και σε όλες τις ηλικίες. Οι κήλες ταξινομούνται και βάση της θέσης τους και βάση της κλινικής τους εικόνας. Αναλυτικότερα:
Ταξινόμηση κήλης βάση θέσης
- Βουβωνοκήλη: Οι συγκεκριμένες κήλες είναι οι πιο συχνές και με μεγαλύτερο ποσοστό εμφάνισης στους άντρες. Διακρίνονται σε ευθείες και λοξές και κάποιες φορές μπορεί να συνυπάρχουν (βουβωνοκήλη τύπου «παντελόνι»). Οι κήλες αυτές μπορεί να παρουσιάσουν περίσφιξη με απόφραξη ή και νέκρωση του εντέρου, που είναι καταστάσεις επείγουσες και ορθό είναι οι κήλες να αντιμετωπίζονται με τη χειρουργική μέθοδο πριν το σημείο αυτό.
- Ομφαλοκήλη: Μαζί με τις βουβωνοκήλες είναι από τις συνηθέστερες κήλες. Οι μικρές ή και οι μεγαλύτερες ομφαλοκήλες διορθώνονται με μια πολύ μικρή στον ομφαλό ή με λαπαροσκοπική μέθοδος.
- Μετεγχειρητικές κήλες: Οι συγκεκριμένες κήλες εμφανίζονται σε σημεία τομών μετά από κάποια επέμβαση στην κοιλιακή χώρα. Αντιμετωπίζονται με τη λαπαροσκοπική ή την ανοικτή χειρουργική επέμβαση, βασισμένη στις ιδιαιτερότητες της νόσου και του ασθενούς.
- Μηροκήλη: Η μηροκήλη βρίσκεται λίγο πιο χαμηλά από τη βουβωνοκήλη, και ο κίνδυνος περίσφιξης είναι μεγαλύτερος από όλα τα υπόλοιπα είδη κήλης. .
- Επιγαστρικές κήλες: Οι κήλες αυτές δεν είναι πολύ συχνές και εμφανίζονται στην ευθεία μεταξύ του ομφαλού και της ξιφοειδούς απόφυσης του στέρνου.
- Οι κήλες των αθλητών: Σε αυτές τις περιπτώσεις εντοπίζεται έντονος και χρόνιος πόνος στη βουβωνική χώρα. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για κήλες, αλλά για κακώσεις των μυών και των συνδέσμων της περιοχής. Ο λόγος που κατατάσσονται μεταξύ των κηλων είναι γιατί ο τρόπος αντιμετώπισής τους είναι ίδιος με αυτές.
-
Πώς δημιουργούνται οι κήλες;
Σε περιοχές της κοιλιακής χώρας, όπου το τοίχωμα είναι λιγότερο ισχυρό, δημιουργούνται οι κήλες. Οι λόγοι που παρουσιάζονται οι κήλες είναι:
- Διάφοροι κληρονομικοί παράγοντες, όπως η κακή σύγκλιση των φυσιολογικών οπών
- Η αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση, η οποία μπορεί να προκληθεί από δυσκοιλιότητα, παχυσαρκία, επίμονο βήχα, δυσκολία ούρησης, βαριά εργασία, πολλαπλές κυήσεις, ασκίτης.
- Τραύματα ή επεμβάσεις στην κοιλιακή χώρα
- Οι διαταραχές του κολλαγόνου κληρονομικές ή επίκτητες
Οι κήλες παρουσιάζονται σε οποιαδήποτε ηλικία και στα παιδιά, αλλά σε αυτήν την περίπτωση οι περισσότερες κήλες είναι εκ γενετής. Η εξέλιξή τους είναι η αύξηση του μεγέθους τους σταδιακά, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την προς τα έξω προβολή των σπλάχνων δια του κοιλιακού τοιχώματος.
-
Ποια προβλήματα μπορεί να παρουσιάσουν οι κήλες;
Τα προβλήματα που μπορεί να παρουσιάσουν οι κήλες είναι τα εξής:
- Περίσφιξη
- Νέκρωση
- Απόφραξη του εντέρου
Ο έντονος πόνος είναι το κύριο (όχι το μόνο) και κοινό σύμπτωμα.
-
Τι συμπτώματα παρουσιάζουν οι κήλες;
Τα συμπτώματα που παρουσιάζουν οι κήλες είναι εύκολο να αναγνωριστούν. Όλες οι κήλες εμφανίζουν κάποιο εξόγκωμα, και ενίοτε πόνο κατά την άρση βάρους, την ούρηση, την πολύωρη ορθοστασία και το βήχα. Αναλόγως βέβαια το στάδιο που βρίσκεται κάθε κήλη εκδηλώνονται και τα συμπτώματα. Αναλυτικότερα:
- Απλές ή ανατασσόμενες κήλες: Αυτές οι κήλες ανατάσσονται και επανέρχονται στην αρχική τους θέση, ύστερα από χειρισμούς του/της ασθενούς (μαλάξεις, ελαφρύ μασάζ) ή μόνες τους. Συνήθως δεν παρουσιάζουν κάποιο σύμπτωμα, αλλά εάν παρουσιάσει αυτό είναι κυρίως ένα αίσθημα βάρους ή τραβήγματος.
- Μη ανατασσόμενες κήλες: Εδώ οι κήλες δεν επανέρχονται στην κοιλιά, παρ’ όλους τους χειρισμούς. Είναι κήλες χρόνιες και μεγάλες και οι πόνοι που δημιουργούν είναι πιο συχνοί.
- Περισφιγμένες κήλες: Αυτές οι κήλες είναι μη ανατασσόμενες και στην προκειμένη περίπτωση η αιμάτωση του σπλάχνου παρεμποδίζεται και μπορούν να οδηγήσουν σε απόφραξη εντέρου, αλλά και σε ισχαιμία και νέκρωση του εντέρου ή του σπλάχνου που προβάλλει δια του τοιχώματος. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση και πρέπει επειγόντως να αντιμετωπιστεί.
-
Πώς γίνεται η διάγνωση των κηλών;
Ο συνηθέστερος τρόπος διάγνωσης των κηλών είναι η ψηλάφηση της περιοχής όπου εντοπίζεται η προβολή (εξόγκωμα) ή ο πόνος . Ο γιατρός μπορεί να ζητήσει από τον/την ασθενή να βήξει ή να κάνει κάποιες κινήσεις, καθώς με αυτούς τους τρόπους η κήλη μπορεί να γίνει πιο εμφανής. Αν η διάγνωση δεν είναι σαφής, ζητείται κάποια απεικόνιση της περιοχής (υπερηχογράφημα, αξονική ή μαγνητική τομογραφία).
-
Ποιες θεραπείες υπάρχουν για τις κήλες;
Στις περισσότερες περιπτώσεις οι κήλες απαιτούν χειρουργική επέμβαση. Στις μέρες μας η λαπαροσκοπική μέθοδος είναι αυτή που προτείνεται και εφαρμόζεται κυρίως, αν και υπάρχει και η επιλογή της κλασική ανοικτής χειρουργικής. Πιο αναλυτικά:
Λαπαροσκοπική μέθοδος
Η λαπαροσκοπική μέθοδος πραγματοποιείται με γενική αναισθησία. Γίνονται 3 με 4 μικρές τομές στην περιοχή που βρίσκεται η κήλη. Μέσω των τομών αυτών περνά το λαπαροσκόπιο και τα εργαλεία που χρειάζεται ο χειρουργός. Το πλέγμα που χρησιμοποιείται, σταθεροποιείται με ράμματα ή με ειδικά κλιπς. Τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής μεθόδου είναι ο μειωμένος μετεγχειρητικός πόνος και το αισθητικό αποτέλεσμα, καθώς οι τομές είναι εξαιρετικά μικρές.
Κλασική ανοικτή μέθοδος
Η επέμβαση πραγματοποιείται είτε με γενική, είτε με τοπική αναισθησία. Η τομή γίνεται στην περιοχή της κήλης και ο χειρουργός την αποκαθιστά με ράμματα και με πλέγμα. Τα κύρια πλεονεκτήματά της είναι οι σπάνιες επιπλοκές, η μικρή διάρκεια χειρουργείου και η εφαρμογή της σε άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας (λόγω της χρήσης τοπικής αναισθησίας). Σημαντικό είναι να σημειωθεί ότι οι νεότερες τεχνικές της ανοικτής αποκατάστασης των κηλών έχουν βελτιώσει σημαντικά το αισθητικό αποτέλεσμα.
Οδηγίες για μετά την επέμβαση
Μετά την επέμβαση παραμένετε στο δωμάτιο ανάνηψης για να συνέλθετε από τη νάρκωση. Αμέσως μόλις μπορείτε να περπατήσετε, φεύγετε από το νοσοκομείο. Σε περιπτώσεις μεγαλύτερων κηλών, η παραμονή στο νοσοκομείο μπορεί να διαρκέσει μια μέρα ή περισσότερες. Η επιστροφή στις καθημερινές σας δραστηριότητες γίνεται σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Η επιστροφή στην εργασία μπορεί να γίνει μετά από λίγες ημέρες. Αναλόγως τη φύση της εργασίας, κυμαίνεται από 1 έως 4 εβδομάδες. Σε περίπτωση εμφάνισης πυρετού ή έντονου πόνου, θα πρέπει να ενημερώσετε άμεσα το χειρουργό σας.